Πίσω από τα κάγκελα... , Αργυρώ Χ.

Ακούω , σήμερα 29/7/2015, τη συνέντευξή σου στο ραδιόφωνο (105,5) και φρίττω...

Τα στρογγυλεύεις επικίνδυνα και προκαλείς με αυτά που λες... Κρίμα Αλέξη...

Είμαστε σε μία φυλακή, λες, και προσπαθούμε να δραπετεύσουμε.

Όντως, στη φυλακή αυτή μας έβαλαν άλλοι, αλλά και εσύ μας έχωσες βαθύτερα...

Αφιερωμένο, λοιπόν, σε σένα και στις πολιτικές σου επιλογές, το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου , Δημοσθένους λέξις:

Κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή 

κανείς δεν θα με περιμένει

οι δρόμοι θα 'ναι αδειανοί 

κι η πολιτεία μου πιο ξένη

Τα καφενεία όλα κλειστά

κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι

αέρας θα με παρασέρνει

κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή

Κι ο ήλιος θ' αποκοιμηθεί

μες τα ερείπια της Ολύνθου

θα μοιάζουν πράγματα του μύθου

κι οι φίλοι μου και οι εχθροί

μαρμαρωμένοι θα σταθούν 

οι ρήτορες κι οι λωποδύτες

ζητιάνοι εταίρες και προφήτες

μαρμαρωμένοι θα σταθούν

Μπροστά στη πύλη θα σταθώ 

με τις κουβέρτες στη μασχάλη

κι αργοκουνώντας το κεφάλι 

θα χαιρετήσω το φρουρό.

Χωρίς βουλή χωρίς θεό

σαν βασιλιάς σ' αρχαίο δράμα

θα πω τη λέξη και το γράμμα

μπροστά στη πύλη θα σταθώ.