Το αέναο του Φ.Π.Α..., Αργυρώ Χ.

Θυμάμαι ότι, πριν δύο χρόνια ακριβώς, στις 30/7/2013 σχολίαζα σε μία ανάρτηση στο facebook : τα τραγελαφικά του Φ.Π.Α για την εστίαση, γράφοντας τα εξής:

Διαβάζω: Για το ίδιο προϊόν , λέει δεν θα ισχύει ο ίδιος συντελεστής, άλλο για εντός και άλλος για εκτός... για τα επί τ' αυτά δε λέει...

" Για παράδειγμα ο συντελεστής Φ.Π.Α. 13% δεν θα ισχύει για τα μη αλκοολούχα ποτά που παραλαμβάνονται από τον πελάτη για κατανάλωση εκτός καταστήματος όπως και όταν παραδίδονται μέσω ντελίβερι".

Σκέφτομαι και απορώ: Άμα αγοράσει κάποιος μία πορτοκαλάδα και τους τη φτύσει στα μούτρα πόσο θα πάει ο Φ.Π.Α....

Αυτά έγραφα πριν δύο χρόνια ακριβώς...

Έχουν περάσει, λοιπόν, δύο χρόνια από τότε , αλλά η συζήτηση , ο χαμός και ο ορυμαγδός  για το Φ.Π.Α και όχι μόνο, δεν λέει να καταλαγιάσει.

Η ζωή μας κύκλους κάνει. Προσπαθούμε να προχωρήσουμε, αλλά εις μάτην, στα ίδια ξαναγυρίζουμε. 

Από το μνημόνιο είπαμε να ξεφύγουμε, αλλά αυτό δεν λέει να μας αποχωριστεί και φέρνει μαζί του παρατράγουδα, μεταξύ των οποίων και ο πολυσυζητημένος Φ.Π.Α.

Ο Τύπος ακόμα και σήμερα διακωμωδεί την όλη κατάσταση σχολιάζοντας ότι για να διαβάσεις μία απόδειξη πρέπει να έχεις τις γνώσεις του Αϊνστάιν.

Εν έτει  2015 εξακολουθεί να μας φέρνει ένα μειδίαμα στα χείλη η αμετροέπεια των ιθυνόντων και ο τρόπος που νομοθετούν κατόπιν εντολών, άλλοτε της τρόικα και τώρα των θεσμών, όπως αποκαλούνται πλέον, έτσι για να μας πουν ότι κάτι άλλαξε, ενώ στην ουσία δεν άλλαξε τίποτε, μία από τα ίδια είναι.

Το σίγουρο είναι ότι το μειδίαμα θα παγώσει στα χείλη όταν τα νέα και σκληρότερα μέτρα θα πέσουν ως κόλαφος στα μούτρα μας.

Η κατάσταση που βιώνουμε εδώ και μερικά χρόνια είναι κωμικοτραγική. 

Ένα θέατρο του παραλόγου.

Τι να πω πια...

Σε ένα πολιτικό γίγνεσθαι, το οποίο πλαισιώνεται από πολιτικούς διαχειριστές της εξουσίας, ας μου επιτραπεί ο όρος, ελαστικού βεληνεκούς, τα λόγια χάνουν το νόημά τους.