ΠΟΙΗΣΗ

Θυμάμαι ότι, πριν δύο χρόνια ακριβώς, στις 30/7/2013 σχολίαζα σε μία ανάρτηση στο facebook : τα τραγελαφικά του Φ.Π.Α για την εστίαση, γράφοντας τα εξής: Διαβάζω: Για το ίδιο προϊόν , λέει δεν θα ισχύει ο ίδιος συντελεστής, άλλο για εντός και άλλος για εκτός... για τα επί τ' αυτά δε λέει...

Με όλα αυτά που συμβαίνουν ,καθημερινά γύρω μας, σε όλους τους τομείς του κοινωνικού και πολιτικού βίου, σκέφτομαι ότι, ο Ιστορικός του μέλλοντος, μελετώντας την εποχή μας, θα μπορούσε δυνητικά να τη χαρακτηρίσει ως μία μεταβατική περίοδο κατά την οποία αποκηρύσσονται οι ιδέες του

Ακούω , σήμερα 29/7/2015, τη συνέντευξή σου στο ραδιόφωνο (105,5) και φρίττω... Τα στρογγυλεύεις επικίνδυνα και προκαλείς με αυτά που λες... Κρίμα Αλέξη... Είμαστε σε μία φυλακή, λες, και προσπαθούμε να δραπετεύσουμε.

Ο Pedro Mateo ήταν ο καθηγητής μας στα Σεμινάρια Μετάφρασης του Ινστιτούτου Cervantes . Εκτός από καλός δασκαλος ήταν ένας ευαίσθητος ποιητής, αλλά και λάτρης της Ελληνικής Γλώσσας. Θυμάμαι τις ατέλειωτες ώρες που όλη η ομάδα, κυριολεκτικά χωμένη μέσα στα λεξικά προσπαθούσαμε να αποδώσουμε λέξεις από τα Ισπανικά στα Ελληνικά.

Τα φαεινά μυαλά αποφάσισαν: Τέρμα στις ουρές τη Παρασκευή στα ΑΤΜ, για την ανάληψη του αστρονομικού πλέον ποσού των 420 ευρώ...  Από δω και στο εξής η κάθε μία και ο καθένας από εμάς, μπορεί να κάνει ανάληψη του ποσού , οποιαδήποτε ημέρα της εβδομάδας...!

Σαν να βλέπω το πατέρα μου,Γεράσιμο : με το μαντήλι , το μυστρί , πάνω στη σκαλωσιά να δουλεύει ατελείωτες ώρες, από νύχτα σε νύχτα, να φτυαρίζει το χαρμάνι για να φτιάξει μπετόν ,μαζί με άλλους σαν και αυτόν οικοδόμους, για να κτίσουν την κατεστραμμένη, μετά τη γερμανική κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο, Ελλάδα.