Φυγή, Κώστας Καρυωτάκης

                                                               

                                                                    Ι
Αισθάνομαι την πραγματικότητα με σωματικό πόνο. Γύρω δεν υπάρχει ατμόσφαιρα, αλλά τείχη, που στενεύουν διαρκώς, περισσότερο, τέλματα στα οποία βυθίζομαι ολοένα. Αναρχούμαι από τις αισθήσεις μου.

Η παραμικρότερη υπόθεση γίνεται τώρα σωστή περιπέτεια. Για να πω μια κοινή φράση, πρέπει να τη διανοηθώ σ' όλη της την έκταση, στην ιστορική της θέση, στις αιτίες και τα αποτελέσματα της. Αλγεβρικές εξισώσεις τα βήματά μου.

ArgyStories: Φυγή - Αφήγηση

                                                                     ΙΙ

Είμαι ο Φαίδων ριγμένος στη λάσπη. Θαυμαστό βιβλίο, που οι έννοιές του δε θα το σώσουν από τον άνεμο και τη βροχή, από τα στοιχεία και τους ανθρώπους.

Τα τελευταία κείμενα

Δείτε επίσης: Το Εγκώμιο της Θαλάσσης, Κώστας Καρυωτάκης