Ότι προσμένουμε διατρέχει ένα λαβύρινθο
Σ' αυτές τις νότες
ακούω πως πλησιάζει κουρασμένο, αργό, αγνό.
Ό,τι ξέρουμε
πάλλεται εδώ για μια στιγμή,
σχεδιάζει ένα σημείο,
θέτει μέσ' απ' τον ίσκιο ένα ερώτημα
λεπτό και ασαφές.
Ό,τι κάποτε τυχόν υπηρετήσαμε
τώρα υποκλίνεται υπάκουο, ευλαβές.
Ό,τι έχουμε μοιάζει
μ' αυτήν την ομορφιά
που αγγίζει την ψυχή μας
κι επιστρέφει στους αχανείς διαδρόμους της.
Στην Αέναη εποχή
Απόδοση από τα ισπανικά:
Τμήμα Ισπανικής και Ισπανοαμερικάνικης ποίησης, Cervantes
OBOE
(Marcello)
Todo lo que esperamos recorre un laberinto
hasta alcanzarnos.
En estas notas
escucho como llega, cansado, lento, puro.
Todo lo que sabemos
vibra aquí un instante,
dibuja un signo,
abre desde la sombra una interrogación
delicada y confusa.
Cuanto una vez acaso obedecimos
se inclina ya, sumiso, reverente.
Todo lo que tenemow se parece
a esta belleza
que toca nuestra alma
y vuelve hacia sus vastos pasadizos.
En la estación perpetua
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου