Είναι η ώρα, Τάκης Βαρβιτσιώτης

Είναι η ώρα που κλείνουν τα παράθυρα
Που η μικρή κόρη της σελήνης
Περνάει ανάμεσα από το φεγγίτη
Πάνω στα νερά της μουσικής

Είναι η ώρα που ένα αόρατο σπαθί
Πλανιέται πάνω από τα χείλη μας
Και δυναμώνει η λάμψη των φιλιών
Που η μαύρη νύχτα ξεπετιέται από τ' αρμάρια
Και βουλιάζουν οι στέγες κάτω από την πάχνη των πουλιών.

Είναι η ώρα που κυλάει μέσα στις φλέβες μας
Το αίμα όλων των αγαπημένων μας νεκρών
Και που ευωδιάζουν τα λείψανα σαν άνθη πορτοκαλιάς
Που αποτυπώνεται πάνω στα τζάμια
Η κίτρινη κόμη της λησμονιάς

Από τη συλλογή: Η Ατραπός (1984)

***

ES LA HORA

Es la hora que se cierran las ventanas

Que la hija pequeña de la luna

Entra por el tragaluz

Sobre las aguas de la música

Es la hora que una espada invisible

Ronda sobre nuestros labios

Y aviva el brillo de los besos

Que la noche negra surge de los armarios

Y se hunden lοs techos bajo el vapor de los pajaros

Es la hora que circula por nuestras venas 

La sangre de todos nuestros muertos queridos

Y que huelen la reliquias como flores de naranjo

Que se queda grabado sobre los vidrios

El cabello amarillo del olvido

Takis Varvitsiotis

Traducción: Αργυρώ Χ.