Είναι η ώρα που κλείνουν τα παράθυρα
Που η μικρή κόρη της σελήνης
Περνάει ανάμεσα από το φεγγίτη
Πάνω στα νερά της μουσικής
Είναι η ώρα που ένα αόρατο σπαθί
Πλανιέται πάνω από τα χείλη μας
Και δυναμώνει η λάμψη των φιλιών
Που η μαύρη νύχτα ξεπετιέται από τ' αρμάρια
Και βουλιάζουν οι στέγες κάτω από την πάχνη των πουλιών.
Είναι η ώρα που κυλάει μέσα στις φλέβες μας
Το αίμα όλων των αγαπημένων μας νεκρών
Και που ευωδιάζουν τα λείψανα σαν άνθη πορτοκαλιάς
Που αποτυπώνεται πάνω στα τζάμια
Η κίτρινη κόμη της λησμονιάς
Από τη συλλογή:
Η Ατραπός (1984)
***
ES LA HORA
Es la hora que se cierran las ventanas
Que la hija pequeña de la luna
Entra por el tragaluz
Sobre las aguas de la música
Es la hora que una espada invisible
Ronda sobre nuestros labios
Y aviva el brillo de los besos
Que la noche negra surge de los armarios
Y se hunden lοs techos bajo el vapor de los pajaros
Es la hora que circula por nuestras venas
La sangre de todos nuestros muertos queridos
Y que huelen la reliquias como flores de naranjo
Que se queda grabado sobre los vidrios
El cabello amarillo del olvido
Takis Varvitsiotis
Traducción: Αργυρώ Χ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου