Η ΠΟΊΗΣΗ, Juan Ramón Jiménez

ΉΡΘΕ, πρώτα αγνή
ντυμένη με αθωότητα
και την αγάπησα σαν ένα παιδί.

Μετά ντυνόταν
δεν ξέρω με τι ενδυμασία,
και την μισούσα χωρίς να το ξέρω.


Κατάφερε να γίνει μια βασίλισσα,
με θησαυρούς πολυτελείς...
Τι αψιθυμία χολώδης  και χωρίς νόημα!


... Και ξεγυμνωνόταν
κι  εγώ της χαμογελούσα. 


Έμεινε με τον χιτώνα
της αθωότητας της παλαιάς.
Πίστεψα πάλι σ' αυτήν.


Και έβγαλε τον χιτώνα
και εμφανίστηκε ολόγυμνη...
Ω! πάθος της ζωής μου ποίηση
γυμνή, δική μου για πάντα.


Χουάν Ραμόν Χιμένεθ 


Απόδοση από τα Ισπανικά: Αργυρώ Χ.

LA POESÍA


VINO, primero, pura
vestida de inocencia;
y la amé como un niño.


Luego se fue vistiendo
de no sé que ropajes;
y la fui odiando, sin saberlo.


Llegó a ser una reina,
Fastuosa de tesoros...
¡Qué irracundia de yel y sin sentido!


...Mas se fue desnudando
y yo le sonreía


se quedó con la túnica
de su inocencia antigua.
Creí de nuevo en ella .


Υ se quitó la túnica,
y apareció desnuda toda...
¡Oh pasión de mi vida, poesía
desnuda, mía para siempre.


Juan Ramón Jiménez