Όμως τα στήθια που τα ταράζει κάποιο
θανάσιμο πάθος, δε θα γαληνέψουν.
Τα σύννεφα τα γιγάντικα φαντάζουν κι ασημένια
στο μολυβένιο ουρανό
σαν τα χτυπά του ήλιου το φως' σαν τα χτυπά ο αγέρας
φεύγουνε πίσω απ' το βουνό.
Κι είναι θερίο η θάλασσα. Το παρδαλό της χρώμα
δίνει της - μπλάβο εκεί μακρυά,
πιο δώθε ανοιχτοπράσινο κι ακόμα δώθε γκρίζο-
κάποια παράξενη θωριά.
Τα κύματα τα πράσινα, τα γκρίζα και τα μπλάβα,
πέρα, απ' του πελάου τα φαρδιά,
τα φέρνει ρήγας ο βοριάς, μπατσίζουνε τα βράχια,
μπατσίζουνε την αμμουδιά.
Τις βάρκες τις ψαρόβαρκες ο φόβος κυβερνήτης
μες στο λιμάνι τις κρατεί'
μα η σκέψη μου όλο σέρνεται στα γαλανά τα πλάτια
μ' ένα χρυσόνειρο δετή.
Σα γλάρος μαυροφτέρουγος πετά η ψυχή μου, σμίγει
με την ψυχούλα του νερού
και τήνε πάει ο άνεμος και τήνε πάει το κύμα
κι είναι παιχνίδι του καιρού.
Κι ενώ πονώ τον πόνο σου και πάω προς το βυθό σου
και χάνομαι με τον αφρό,
ύστερα, στο γαλήνεμα, την ηλιακή χαρά σου,
θάλασσα, δεν θαν τη χαρώ.
Κ. Γ. Καρυωτάκης
Ο πόνος των πραγμάτων
Ελένη μου καλησπέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Καρυωτάκης είναι ποιητής αγαπημένος, σύντροφος των νεανικών και όχι μόνο, χρόνων. Και ο Ρίτσος μ' αρέσει...
Πολλά φιλιά!
Καλημέρα :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτοί οι ποιητές (οι "καταραμένοι" είναι οι αγαπημένοι μου, όχι μόνο οι δικοί μας.
Ο Κ. Καρυωτάκης μεγάλος. Όταν τον διαβάζω δεν απογοητεύομαι, το αντίθετο.....
Καλή Κυριακή Αργυρώ
Καλησπέρα, φίλη μου Βάσσια,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εμένα μ'αρέσουν αυτοί οι "καταραμένοι" όπως λες ποιητές. Έχεις δίκιο δεν σε απογοητεύουν, αντίθετα σου δίνουν κουράγιο να συνεχίσεις την πορεία σου στο μονοπάτι αυτής της ζωής. Μέσα από τον πόνο τους, καταλαβαίνεις ότι κι άλλοι άνθρωποι σαν κι εσένα έχουν ζήσει δύσκολες στιγμές...
Σου εύχομαι ένα χαρούμενο
κυριακάτικο απόγευμα!
Όμορφο ποίημα με ζωηρές θαλασσινές παραστάσεις, συναισθήματα και η κορύφωση στο τέλος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι το ενίσχυσες με τις εικόνες που το έντυσες.
Καλησπέρα και καλό μήνα.
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα και καλό μήνα!